Please, help to CHANGE the world!

Dankjewel Patty voor je GEWELDIGE berichtje.. Love you too.. en ben ook zo dankbaar dat ik je ken.

De week in The Yoga house in Chiang Mai was echt ongelooflijk. Ik was helemaal achteraf van Chiang Mai in de countryside. Hier is het vlak en warm.

Mah pikte ons op vanuit de stad. Emilio, een van de 2 Italianen wilde ook mee want ze waren al een tijd in de stad en hij had behoefte aan rust aan zijn hoofd haha.

We reden een poosje en kwamen aan bij het huis van Mah. Ergens achteraf in een dorpje had hij zijn eigen yoga huis opgericht. Hij had een jaar in het circushostel gewoond en yoga gegeven. Hierna besloot hij om zijn eigen plekje te creeeren.

Het huis stond vooraan waar zijn ouders wonen. En dan iets verder achter had hij zijn eigen hutje met een keukentje erachter en je kon zo'n 100 meter diep de tuin in lopen met een aantal hutjes en in het midden een iets grotere ruimte waar we onder de yoga hadden. Dan kon je weer 50 meter naar achter lopen tot je bij het achterste huisje kwam waar ik een kamer had. Dit was met de trap ook omhoog en had mijn eigen balkonnetje waar ik elke ochtend de mannen in de rijstenvelden zag werken. Super fijne plek, geen auto's en scooters en chaos heel de dag. Ja veel kippen en hanen en honden haha maar dat vind ik wel prima.

Ik kon hier echt super goed weer tot rust komen en heb de eerste avond yoga gehad wat mijn lichaam heel erg waardeerde.. Ik had gewoon veel behoefte aan muziek maken, een eigen kamertje en rust aan mijn hoofd, Dit is helemaal goed gelukt!

DE dag erop ging Emilio terug naar Chiang Mai op weg richting Pai waardoor ik de enige gast was in the yogahouse. Ik had zelfs een prive les haha! Kei relaxed. Mah is echt een super toffe man. Super gastvrij!

De dag erop kwam er een nieuwe man uit Japan, super interessante gast. We hebben echt kei veel geweldige gesprekken gevoerd. Hij heeft bij Dokters zonder grenzen gewerkt in Afrika en Japan. Toen de aardbeving in Japan was en die kernexplosie had plaatsgevonden was hij samen met zijn team als eerste in het rampgebied! Hij en zijn collega's offerde hun leven op om anderen te vinden. HELD!

Ik ben in totaal 4 dagen bij het Yoga huis geweest en heb elke avond yoga gedaan en heb eindelijk volle motivatie om mezelf te genezen. Ik heb namelijk een aantal maanden met heel veel pijn in mijn lichaam gelopen, waar ik nu al grotendeels vanaf ben. Ik heb ook elke ochtend yoga gedaan en sinds ik daar ben geweest heb ik echt voortaan zin om mezelf dat kadootje te geven en elke dag tijd voor mijn lichaam maak. In de ochtend en/of in de avond een uur yoga. Super fijn!
Het was zo relaxed daar dat ik weer echt heel fijn in mijn vel zit. Ik weet nog dat ik onderweg naar Zwitserland in het vliegtuig zat en ik wist van ellende niet hoe ik moest zitten omdat al mijn spieren zo vast zaten, en in mijn rug en mijn armen en schouders dat ik bijna moest huilen van de pijn.

Nu voel ik me zo veel beter! ^^

Na 4 daqen bracht Mah me naar het treinstation van Chiang Mai omdat ik met de trein terug naar Bangkok ging, ik had zaterdag een vliegticket naar Jakarta. Ik had het zo koud op de heenreis met de airco en als tip vertelde iemand dat ik beter gewoon de 3e klas kan pakken tussen de locals. Dit is echt super goedkoop en zelfs beter dan de trein met airco. Het zijn gwoon van die hele oude bankjes. Ik had geluk want er was niemand naast mij geboekt op het bankje. Natuurlijk was het prima geweest, maar nu kon ik enigzins op het super kleine bankje liggen. Het is in Azie dus niet helemaal gemaakt voor Europese lichamen haha. De reis zou ongeveer 14 uur duren, en dan is het toch wel heel erg fijn als je een dutje kan doen liggend.

Onderweg mijn gitaar gepakt en wat muziek gespeeld. Het was best lastig om te horen want in de 3e klas staan alle ramen open en tussen de wagons staan de deuren open. Je kunt hier dus ook echt in het midden gaan staan en half uit de trein hangen enzo haha super onwerkelijk. Het lijkt echt zo'n oude Harry potter trein. Het was een behoorlijk lange reis en soms was ik heel moe en wilde ik graag lekker slapen, maar meteen in mijn hoofd gaat die knop om dat ik er niet eens over na wil denken en als laatste niet wil klagen, want dit is gewoon eenmaal zo en de mensen hier zijn er zo aan gewend, ook al zouden zij het vervelend vinden je hoort ze echt absoluut niet klagen. Dat is echt iets prachtigs aan deze landen.

Ik was ook weer in het boek van Dr. Wayne Dyer aan het lezen, echt een baas! Na het lezen dacht ik ook echt met een andere mindset. Ik had voorheen veel pijn in mijn lichaam en als ik er aan dacht, dacht ik dus in een negatieve zin. Oh ik heb pijn, auw dit doet zeer. Oh ik weet niet hoe ik moet zitten.

Nu had ik UREN de tijd om even na te denken en ik lag echt op zo'n iniminibankje wat net een oud kerk bankje leek, en ik dacht: Woooouw dankjewel lichaam! Kijk is wat hij doet? Hij ligt gewoon uren lang op zo'n klein bankje en ik ben zelfs in staat om in slaap te vallen! Dankjewel dankjewel voor het genezen.. Wouw! Echt vet.

- DR. WAYNE DYER - LESSEN IN DE LEVENSKUNST-

Onderweg was de trein ook nog eens kapot gegaan dus duurde het totaal bijna 17 uur om in Bangkok aan te komen hahaha!

Ik had in de ochtend een praatje met mensen die achter me zaten en ben met hun een koffie gaan drinken. Op het station zag ik een meisje met dreadjes en we nodigde haar uit om bij ons te komen zitten. Ze wilde haar dreads bij laten werken dus kon ik mooi voor haar doen.
Heel de dag met haar rondgehangen, echt een super lieve meid! We hebben in de avond samen gegeten en hierna heb ik mijn backpack gesorteerd om de dag erop weer de lucht in te gaan onderweg naar Indonesie.

In de ochtend naar het vliegveld met de trein. De treinen zijn goed geregeld in Bangkok. Ik was een beetje zenuwachtig want ik was de departure kaart kwijt, dit is een kaart die je in moet vullen als je het land in komt en uit gaat. Maar het was gelukkig geen probleem! Ik kreeg een nieuwe om in te vullen bij de immigratie op het vliegveld.

Alles ingechecked en hooppppaaaa. Met een tussenstop van 4 uur in Singapore was ik om kwart over 9 op het vliegveld in Jakarta. Ik had veel research gedaan over de visums etc omdat ik hem een maand wil gaan verlengen. Ik heb nog geen visum voor Australie gekregen en mag nu dus werken op The Eclipse Festival in Palu, Sulawesi. Er is een zonsverduistering tijdens het festival! SUPER vet. Via Max heb ik hier dus een plekje gekregen als vrijwilliger! Dit festival eindigt op de 12e van Maart en mijn visum loopt af op de 13e en ik wil dan echt nog niet weg! Hahaha dus ik ga hem nog een x 30 dagen verlengen.

Ik moest 35 US dollars hebben om mijn visum te kopen op het vliegveld in Jakarta. Normaal zou ik een gratis visum krijgen maar de gratis visums kan je niet verlengen, dus gelukkig had ik al het een en ander uitgezocht.

Ik wist niet zo goed wat ik van Jakarta moest verwachten. Ik heb veel gelezen op internet en wat ik vooral heb gelezen is dat iedereen zo snel mogelijk de stad wil verlaten. Jakarta heeft zo ongeveer de slechtste infrastructuur van de wereld waardoor er bijna altijd een fille is. Er is ook niet veel te zien als in touristische dingen etc.. Maar goed.. Ik had GEEN idee en omdat ik laat aan kwam had ik een hostel geboekt in het centrum.

Toen ik aankwam liep ik naar de immigratie voor een visum en had wel een beetje zoiets van.. oh oh als alles maar goed gaat... de grenscontrole en het personeel waren heel strict en keken zo van: GEEN GRAPJES!!

Ik kocht mijn visum en liep door naar de paspoortcontrole. De man keek me van top tot teen aan en dit maakte me een beeeeetje ongemakkelijk hahaha, maar hier kreeg ik na wat geklooi van de man een dikke vette stempel in mijn paspoort. That's a nice sound! Zei ik tegen de hele strenge man en super vrolijk liep ik door. (Ik moet hem nog wel verlengen in ongeveer 2 weken en dit kost ook 35USD).

Ik liep naar de tassen band en stond te wachten op mijn gitaar en tassen. Even later kwam er een jongen naar me toe en zei iets over mijn hoolahoop die ik gekregen heb van Nils en Bouke. Hij zei HEY do you hoop? Ik zei dat ik net begonnen was en dat ik hem gekregen had voor mijn verjaardag in Pai in het circus! OFCOURSE zei die, en hij had ook bij het circus geslapen haha. Ik vroeg waar hij heen ging, welk hostel. Hij zei: SIX degrees.. NO WAY zei ik want ik had hier ook een nacht geboekt! HAHA Geweldig, Jakarta is echt super groot en chaotisch en dan toch bij de zelfde plek boeken. Zo konden we de taxi ook delen.

We liepen met al onze spullen naar de uitgang van het vliegveld en door de deuren wilde ik bij een geldwisseldingetje mijn Thai geld omwisselen naar Indonesian Rupiah. HAHAHA En hier begon het avontuur weer in de ASIA stye. Er waren 4 shopjes voor de money exchange en die zagen ons als 2 toeristen (volgens mij waren we ook de enige in het vliegtuig) door de deuren komen en ze begonnen allemaal stuk voor stuk naar ons te zwaaien met bordjes dat ze geen rente betalen en weet ik veel wat, ze wilde ons ALLEMAAL SUPER GRAAG bij hun kraampje hebben hahahaha en echt zwaaien en roepen en JA KOM HIER!!! hahahaha Ik wist echt niet meer wie ik moest kiezen omdat ze allemaal even graag ons als klant wilde.. oooh.. echt zo... pff.. Maar goed.. ze waren kei blij ofzo en vrolijk en super schattig ook.. Ik wist het niet meer dus Adam bedekte mijn ogen en draaide me een paar keer in het rond en als ik stop zei, stopte we bij dat kraampje en die zouden ons als klant krijgen hahaha.. dit was een eerlijke manier van kiezen zonder dat ik het gevoel had dat ik mensen teleurstelde. Ze wilde allemaal met ons op de foto, echt zo'n Bosnie gevoel met alle kinderen die met ons op de foto wilde.. Dit was al meteen een SUPER fijn welkom. Ik was een beetje zenuwachtig van Jakarta want ik wist echt niet wat ik moest verwachten en las veel "negatieve" dingen maar ik dacht al meteen,,,, ach man het gaat om de mensen!!! En dat is echt zo.. Buiten was ik even mijn spullen bij elkaar aan het stoppen en mijn snaren van mijn gitaar goed aan het doen (Ik moet die in het vliegtuig los doen omdat de luchtdruk het hout kan verbuigen dus heel belangrijk om de snaren los te maken en die moet je ook snel weer strak doen anders is het ook niet zo goed voor de gitaar) en alle mensen die daar op een bankje zaten peukies te roken voor het vliegveld keken al met volle verbazing naar mij. Ik zei tegen Adam: I feel like I owe these guys a song now! HAHA.. hij zei: You don't owe them anything... en dat is zeker waar... Ook al met goede bedoeling wilde ik een liedje voor ze spelen maar inderdaad.. mijn gevoel wil dat dan meteen voor ze doen maar het hoeft niet perse... Azie speelt echt met mijn gevoelige snaren soms!! Maar het is wel belangrijk dat je sterk in je schoenen staat want je kan niet ALLES weggeven.. Ik wil zo graag iedereen helpeeeeeeeeeeee! Maar goed.. We speelden wat muziek en even later gingen we met de taxi naar het hostel.

Na een klein uurtje waren we in het hostel. De hele nacht nog gechilled en lieve mensen leren kennen en om 5 uur ofzo pas gaan slapen haha zelfs na zo'n lange dag.

In de ochtend werd ik wakker en Adam (de jongen uit Engeland die ik had leren kennen) zei dat hij naar een weeshuis ging met een groep van het hostel en er was nog 1 plekje vrij dus ik kon mee als ik wilde. JAAAAA IK WIL MEEEEE!!!!

We gingen met een groep van 14 man richting BGBJ. Ik had geen idee wat of hoe of waar want ik was echt 2 minuten wakker toen hij me mee vroeg, maar ik wilde mee. We zaten ongeveer een uur in de auto en na een uur rijden stopte we op een plek bij een gigantische vuilnisbelt. Het rook echt suuuuuper heftig en er stonden rijen vol met vuilniswagens in een rij om hun vuilnis te dumpen. Ik heb nog nooit zo veel vuilnis bij elkaar gezien. Er liepen mensen over de bergen om spullen te zoeken. We waren wat aan het rijden en tot mijn grote verbazing stopte we hier ook.

Mensen waren daar ook aan het metselen en ze maakte hun cement op de weg door middel van een circel van cement met in het midden een grote plas water. Dit mixte ze dan op straat en deed hij in een kruiwagen voor de mannen die aan de zijkant van de weg een muurtje bouwde.

EEN VALENTIJNSDAG 2016 OM NOOIT TE VERGETEN. ZO VEEL LIEFDE.
We stapte uit de auto en om de hoek was een straatje met daar het huis met alle kinderen. Ik had helemaal niet door dat we naar sloppenwijken gingen. Ik had ook helemaal geen verwachting want het ging allemaal super snel, maar dit had ik ook echt niet aan zien komen.... Wouuuuuw....

Het is regenseizoen dus het was overal nat, modderig, zwart water van het afval..

We stapte uit de auto en al meteen kwamen er een bult kinderen naar ons toe en sommige van hen konden wat Engels spreken. Sommige kinderen waren super verlegen en sommige kinderen waren super enthousiast. Sommige pakte meteen je hand en wilde alle aandacht! We liepen naar het kleine schooltje die gebouwd is door Resa, een PRACHTIGE vrouw die samen met haar vriend dit is opgestart. Dit deed ze samen met haar vriend die helaas jammergenoeg overleden is:( veel respect voor Resa en voor hem<3. Ze hadden hulp gekregen van de nationale TV in Indonesië en bouwde het huisje semi permanent. De helft was van stenen en de andere helft van hout. Het project startte in 2004. In 2014 stond het gebouw op het puntje om af te brokkelen en nu hebben ze het gebouwd helemaal met stenen! Kei knap!!!

Resa geeft aan dat ze samenwerkt met haar goede vriend uit Engeland en hij is de projectmanager voor The Kingdom of BGBJ. Zijn naam is John Devlin. THANKYOUSOMUCH JOHN!!!

Ook heeft het hostel waar ik in verblijf veel gedaan en doet nog steeds veel voor de organisatie. Zo hebben zij connectie en dit maakt dat wij als backpackers in contact kunnen komen met Resa en de kids! THANKS SIX DEGREES!! Thanks Donald, Dave, Ian, Waty, and Ning!!! Thanks Fajar for guiding is around and for the information!


Resa is echt een Geweldige vrouw! Ze woont hier nu en is elke dag daar voor de kinderen en probeert de organisatie te runnen en groter te maken. Ze hoeft in principe niet in deze chaos te wonen maar ze wil er gewoon zijn voor de kinderen. Echt geweldig!!!! Er is ook een jongen momenteel die Engelse les geeft. Er is altijs ruimte voor vrijwilligers dus als je je geroepen voelt!!

We stonden vooraan in de ruimte waar alle kinderen op de grond zaten en we hebben zo ons zelf voorgesteld en speelsgewijs het Engels geoefend. Ook heb ik muziek gemaakt wat ook echt GEWELDIG was.. wat een publiek.. Het meest speciale publiek die ik tot nu toe ooit gehad heb.. Het was gewoon echt ongelooflijk.. dat mensen in deze omstandigheden leven..

Na zo'n 4 uur met de kinderen bezig geweest te zijn, zijn we een rondje gaan lopen. De vrachtwagens staan echt in gigantische rijen te wachten en de mensen stonden nog steeds op dezelfde plek.. zo kun je nagaan hoe SLOOM het gaat.. met alle geduld staan de vrachtwagenchauffeurs in de rij.. en ja hoor, ze zwaaien en lachen super vriendelijk als je voorbij komt.. ZO VEEL RESPECT... We liepen door de wijk en ik kwam er steeds meer en meer achter dat het echt sloppen waren.. Mensen liepen op de gigantische bergen afval op zoek naar nuttige spulletjes, houten planken voor hun dak boven hun hoofd.. Er kampeerde zelfs mensen met tentjes boven op de berg, echt zo van... WHAT?!?!?!?! Hoe is het mogelijk.. Mensen waren helemaal doorweekt van de regen op zoek naar spullen.. En de geur was gewoon echt.... niet te omschrijven wil ik zeggen maar jij weet ook wel hoe je container ruikt... De kinderen zijn ZO geweldig lief.. en zo dankbaar.. Er was een sponsor van chocoladerepen en hoe BLIJ de kinderen waren met de chocola en dan wilde ze het ook nog delen OH MY GOD... Ik zou echt ZO graag willen dat iedereen een keer zo iets mee maakt... En dan denk ik ook van... Soms kan ik ook wel denken of klagen of weet ik veel wat... En nu liep ik daar rond met echt natte ogen van hoe is het mogelijk... Hoe kan het toch dat sommige mensen ZO VEEL GELD hebben... En dat dit bestaat?! WHAT THE %$#^%$%^#^$%#@%^$%*$