It's a choice
Door: Kelsebels
Blijf op de hoogte en volg Kelsey
19 Februari 2016 | Indonesië, Batavia
De eerste nacht toen ik muziek speelde op het dakterras in het hostel heb ik Menik leren kennen. Ze komt uit Sumatra en leeft nu in Jakarta en studeert hier. ik zei dat ik een dagje ofzo naar Bogor wilde, een stad vlakbij Jakarta. Ze zei dat ze een huis heeft in Bogor en dat ik welkom ben om daar te slapen! Super lief.. Zo gastvrij zijn mensen hier echt niet normaal.
Ik besloot om met haar naar Bogor te gaan en we pakte samen de trein richting Bogor. Oh my god... Nederland is vol zeggen ze dan... WHAT the heck, hoeveel mensen er hier in een trein passen dat is echt onvoorstelbaar. Menik zei al dat het beter is om tussen de middag te gaan omdat het na 4 uur EXTREEM druk is, en dit heb ik ervaren. We gingen om 4 uur en oh my god.. Mensen werden echt in de trein gepropt. Dit heb ik alleen nog maar op video's gezien, maar nu zat ik er zelf in. Het is zo druk in de trein, dat je staand in slaap kan vallen omdat je helemaal geplet wordt door alle mensen om je heen. Ik zag overal handjes die de handvaten vastpakte en als je heeeel veel geluk had kon je zitten. Dit was in principe niet eens zo geweldig want je werd hier ook helemaal dubbelgebouwen en tassen in je gezicht etc. Wouw,... Ik zag alle mensen om me heen en dit raakte me ook zo.. Gewoon de DRUKTE, mensen in de trein zijn zo moe..
Menik vertelde me dat ze haar huis had en daar 2 maanden leefde. Ze ging elke ochtend met de trein naar Jakarta om te werken/studeren en dan in de avond terug. normaal is dit maar een uurtje ofzo maar in spitsuur duurt het wel 2 uur op zijn minst voordat je ergens bent. Een chaotische 2 uur.. Ze had besloten om toch terug naar Jakarta te gaan om vanuit daar naar school te gaan. Ze studeert Duits. Ze is een van de mensen die Engels spreekt, maar veel mensen kennen geen woord Engels. Het is dan ook echt met handen en voeten praten.
En dan te bedenken dat mensen dit ELKE dag doen.. dag in dag uit.. sommige mensen hebben zondag vrij, werken 6 dagen per week. Sommige mensen verlaten hun huis om half 5 in de ochtend om de spits "voor" te zijn en zitten dan 2 uur op het werk voordat ze beginnen. Man.. en ik werd voorheen soms shagrijnig in de auto omdat ik 10 minuten langer onderweg was... WHAAAA!? Ik weet dat het selectief is wat mama ook zei... Maar ik denk vaak terug aan momenten dat ik hem uitstresste om NIKS en mensen hier... gaan gewoon met wat ze hebben.. Ze roeien met de riemen.. Man oh man.. Ik heb zo veel geleerd gelukkig in de afgelopen jaren want ik kon vaak stressen om niks. Mijn brein liep over.. Nu denk ik wel 3 keer na voordat ik ergens over klaag..
2 uur later kwamen we aan in Bogor, de stad van de regen. Het regent 360 dagen per jaar. Het is nu ook regenseizoen dus het is super benauwd en je zweet je zelf helemaal kapot. Je kleren hangen praktisch gezien nat in de kast en na het wassen van kleren worden ze heel moeilijk droog. En ja, we kwamen aan in Bogor en het regende super hard. We wachtte even op het drukke station en buiten zag ik alweer alle chaos en toeterende scooters etc. Super stom ik had niet verwacht dat Bogor ook zo groot was.. maar ja..
Jakarta heeft zo'n 10 miljoen inwoners en overdag zijn er wel 20 miljoen. Bijna alle mensen uit Bogor en omstreken gaan naar Jakarta om te werken. NIET normaal.. dat zijn meer mensen als in Nederland in 1 stad!!!
We wachtte op een vriendin van Menik, die 2 deuren naast haar huis woont met haar man en moeder. Ze spreekt bijna geen Engels haha! In de avond ben ik bij hun gaan chillen en haar man spreekt iets beter Engels. Zo was hij SUPEr blij dat ik kwam omdat hij dan kan oefenen en wat meer kan leren. Haha ze zijn zo lief! Ze gaven me kei veel eten en bieden me steeds alles aan en bedanken me de hele tijd! Waarom weet ik ook niet.. haha jawel hoor.. ik speelde muziek voor ze en ben er gewoon voor ze.. maar ik had meer het gevoel dat ik hun wilde bedanken! Ze zijn zo super lief! Ook de mama was daar en die was vol verwondering naar me aan het kijken hahaa zo'n schatje.. Ik kon haar helemaal niet verstaan maar goed.. Enigzins.. Koelkast, Kamer, meubel, stroom etc is hetzelfde in Indonesische taal! HAhahaha
De dag erop ben ik naar de Botanical Gardens gegaan in Bogor. Met de trein moest ik 1 station naar de stad. Ik pakte een taxi scooter naar de tuinen die me natuurlijk veel te veel geld vroeg haha... Achja, weer iemand gesupport.. Ik kwam aan bij de tuinen en wouwieeee hoe gaaf is dat... echt ZO prachtig!! Oer oude bomen en planten.. sommige bomen zijn al over de 100 jaar oud en ze worden wel 80 meter hoog! Kun je het je voorstellen? De WORTELs van de planten zijn al 3 keer zo hoog als mij.. echt GEWELDIG!
Overal kom ik schoolkinderen tegen die me echt nakijken enzo haha en roepen van een afstand: Miss, miss!! Picture?! HAahhaha Come here zeg ik dan en dan willen ze allemaal met me op de foto hahaha voel me echt populaaaaair!! Hahah echt zo grappig.. voor mij is het andersom, als ik een prachtig kind zie lopen wil ik die ook op de foto maar ik voel me dan echt zo;n toerist waardoor ik het niet altijd doe.. Maar goed..
Ook zie je mensen aan de weg werken met blote voeten enzo, metselen op teen slippers haha Zo doen ze da hier pap!
Na een aantal uren ben ik terug gegaan naar de uitgang en heb ik de bus gepakt naar het station. Ook hier weer in de drukte... pfhoewieeeeeeeeeeeee!!!!! Het zijn allemaal kleine minibusjes en je stapt in en betaald iets van 5000 roepies. dit is 40 eurocent ofzo. In de bus stapte een jongetje in en geeft iedereen een envelopje waarin hij verwacht dat je er geld in stopt voor hem.. Ook komen er jongens in de bus met een gitaar en een bekertje waar je geld in kan stoppen. super veel mensen proberen op de meest gekke manieren aan geld te komen. Er stond ook een jongen met een donatiebakje midden op de weg in zo'n kei heet en warm stoffen Cartoon pak zegmaar.. echt pff och erum!!!! Damn,.. we hebben het ZOOOOOOOOOOO GOEEEEEEEEED!!!!!!!!!!!!!!!!!
Op en rond het station breekt mijn hart weer van alle bedelaars die ik zie.. mensen met 1 been, vrouwen met kinderen, uitgemergelde oude vrouwtjes etc..
Ik ging terug naar het huis waar ik in tranen uitbarstte toen ik bijna thuis was nadat ik een man zag met zijn karretje/fiets om eten te gaan verkopen. Zijn blik in zijn ogen was gewoon echt te zielig.. zo van: Daar gaan we weer... weer de straat op hopen dat ik iets verkoop.. in de chaos en drukte.. Ik hield het niet meer en voelde me zo emo voor alle mensen hier..
In de avond weer bij de buren van Menik gezeten en we maakte super veel leuke foto's en voelde me weer wat beter. De dag erop wilde ik vasten om mijn lichaam te reinigen. Ik heb 36 uur niks gegeten en alleen water gedronken. Rustig aan doen.. Een theelepel honing om je suikerspiegel wat op orde te houden. Ik had het er eigenlijk helemaal niet zo moeilijk mee. Ook vind ik het gewoon fijn om te ervaren hoe het is om geen eten te hebben ook al heb je er zin in. Normaal kunnen we vaak gewoon eten kopen wanneer je wil, maar hier zijn zo veel mensen die dat niet kunnen of die altijd zuinig aan moeten doen (en dan nog alles delen).Ook in het huis bij de buren werd me vanalles aangeboden en de moeder van Novita snapte er niks van omdat ik helemaal niet at haha ze kon me natuurlijk helemaal niet verstaan! Ik had een van de leuke foto's laten afdrukken bij een copyshop en een leuk lijstje gekocht voor in het huis van de buurtjes. Kei leuk als kado!
Deze ochtend weer terug met de OVERVOLLe trein naar Jakarta en vanmiddag vlieg ik naar Palu in Sulawesi. Ik heb er zin in. Even weg van de drukte. "VERWEND?!" sorry.. haha
Voordat ik in de trein zat had ik een gesprek met Menik over de sloppenwijken etc. "It's a choice people make." Zei Menik. Het is een keuze die mensen maken om in de sloppenwijken te leven. Ik vroeg me af waarom mensen daarvoor zouden kiezen..
Na mijn ervaring in de trein, snap ik serieus waarom mensen hier voor kiezen. De meeste mensen leven om te werken en verdienen echt heel weinig terwijl ze gemiddeld 14 uur per dag bezig zijn met werken, en naar het werk gaan. De mensen in de trein kijken super vermoeid uit de ogen.. echt een gigantische sleur waar ze in zitten.. Ik begrijp nu serieus na deze ervaring waarom sommige mensen de keuze maken om hier niet aan deel te nemen..
Als ik in Palu ben heb ik waarschijnlijk niet veel internet! <3 Love you
-
19 Februari 2016 - 06:45
Denise:
Wow
Echt super indrukwekkend!!
Xxx -
19 Februari 2016 - 09:38
Mamski:
Lieverd,
Hoe geweldig indrukwekkend inderdaad, ik huil stiekem met je mee..... Wat een ervaringen, wat een contrast en wat word je zo geconfronteerd!
Love you beuaty!
XXXXXXXXXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley